Thanksgiving Tradition: Hoogtepunten van alcoholhoudende Home

“ Wil je stoppen &"?; Ik nerveus herhaalde mijn broer John. “ Stop it; Ik wil gewoon naar huis voordat iemand ons &" ziet; We waren schlepping een enorme draad winkelwagentje gevuld met een grote vogel, een grote dode vogel, en alle uitrusting voor de volgende dag &'; s Thanksgiving-diner. Het bordje op de kar te lezen, “ NIET VERWIJDEREN VAN parkeerterrein &"; Ik was 13 jaar oud en mijn broer 11. John reed me gek door te springen op de over-gevulde wagen, naar hem te kijken glijden en glijden de ijzige trottoirs op de weg terug naar ons appartement. We hadden besteld door onze moeder op deze mijl lange tocht maken naar de super markt, omdat we net hadden meegemaakt onze eerste winter storm en ze didn &'; t wilt rijden er met mijn stiefvader &'; s auto. Ze stoorden &'; t bezit van haar eigen auto. We kunnen slecht zijn geweest, maar één ding mijn moeder probeerde te doen was hebben heerlijke maaltijden op tafel. Maar, kwamen ze met een prijs, altijd! Het begin van vandaag &'; s uitgave was; we werden bevroren tot op het bot als we duwde de wagen door de sneeuw ontwijken geen kinderen spelen buiten, die zou kunnen gaan naar onze lokale basisschool. We waren allebei vernederd voor het niet volgen van de regels, (mijn broer minder dan ik) en voor het nemen van de kar. We stoorden &'; t gezien willen worden door een van onze collega's, en we waren er bang voor de reis terug. Oh ja, hadden we de lege kar terug en dan weer naar huis lopen.

In ons huis maaltijd tijd was een enorme productie, zelfs dagelijkse maaltijden. Vakantie diners waren bijzonder dramatisch. We hadden alles op de lijst en didn &' gekocht; t durf stiekem elke traktaties voor onszelf, want zodra mijn broer een candy bar van de drogisterij had gestolen en mijn moeder maakte hem terug en excuses aanbieden aan de drogist. Ook ik had enkele gekleurde katoenen ballen van een vriend &' genomen; s badkamer en werd zwaar berispt. Noch een van ons wilde mijn moeder &' geconfronteerd; s toorn dus zorgden we ervoor dat we alleen maar terug gebracht wat ze gevraagd. Tegen de tijd dat we terug naar huis, de laatste reis, het was cocktail uur. Zij en mijn stiefvader “ Cee &"; was net begonnen met het opwarmen van de bittere kou buiten. John en ik pakte de boodschappen bekeek alles wat nodig was voor het Thanksgiving-diner. We uitgehongerd waren. Eigenlijk we honger hadden de meeste van de tijd. De reden hiervoor is; er waren geen snacks toegestaan ​​in ons huis en tegen de tijd dat we zouden eindelijk eten diner elke avond zou rond 08:00 – 09:00. Zoals we weg waren zetten alle items in de koelkast zagen we een doos Mavrakos Chocolate Schildpadden op de tweede plank halverwege de rug. Het was nieuw, want we hadn &'; t het eerder gezien. Wat was pijnlijk voor twee hongerige kinderen was het teken dat te lezen, “ prive-eigendom, RAAK &";

Wow, dit aangewakkerd onze woede en we begonnen met het uitzetten van hoe we konden sommige van die schildpadden te krijgen. We wisten Cee hadden gepland om chocolade aan zijn gasten te bieden en dat het de handen voor ons af. We waren nooit toegestaan ​​dezelfde lekkernijen als hij. Cee had veel meer geld dan we hadden en hij wist niet &'; t willen delen. Mijn broer en ik waren belde “ Het &"; en “ Ut &"; en waren in de weg van zijn wederzijds afhankelijke relatie met onze moeder. Het eten voor het Thanksgiving-maaltijd was een ander verhaal. Want het was een vakantie en mijn lieve tante Letha en oom Wally waren uitgenodigd, we wisten dat we zouden worden gevoed. Maar dat wasn &'; t tot de volgende dag. We kon &'; t stoppen met denken over het vak van snoep. We wilden de kleverige, rijk, caramel en pecan chocolade proeven. Zo begon ons schema.

John zei, “ Ik zal de chocolade uit de koelkast halen, maar ik moet wachten tot ze meer te drinken hebben gehad &"; Het was ongeveer 04:00 en zowel mijn moeder en Cee waren vastgelijmd aan de keuken waar ze gemakkelijk toegang tot de verse kalkoen en de drank kast. Mijn stiefvader had zitten aan het eind van de tafel de hele dag en was blij om mijn moeder &' richten; s culinaire vaardigheden. Ze was de chef-kok maar hij drong aan op acteren alsof hij bijdragen aan het koken. Die avond voor de grote dag, werd ik gevraagd om broodjes te maken, omdat ze bezig het schoonmaken van de vogel, en het voorbereiden van speciale vulling, groenten en zoete aardappel gerechten waren. Ik deed dit graag omdat mijn broer en ik waren zo hongerig en het betekende dat we niet zou van &'; t moeten wachten tot 08:00 of 09:00 te eten. Zoals ik was het maken van de tonijnsalade was ik gretig observeren hun elke beweging. Ik merkte bij elk gerecht ze geschapen, de doos van de schildpadden werd verder glijden naar de achterkant van de koelkast, bijna uit het zicht. Mijn broer zou belangstelling veinzen in hun vooruitgang, gluren in de ijskast. Hij wilde ook om ervoor te zorgen dat de bonbons waren er nog steeds. We aten onze boterhammen om 7:00 uur en de twee volwassenen klaar met hun werk rond 10:00. Natuurlijk elke inspanning werd voorafgegaan door een cocktail. Tegen de tijd dat ze waren klaar voor bed waren ze allebei behoorlijk afgebeuld.

Phase One voorbij was, ze sliepen. We waren nu klaar voor fase twee: het ophalen van de doos snoep uit de koelkast, het nemen van ons aandeel, en de terugkeer van de schildpadden zonder gepakt te worden. John en ik afgesproken om in de hal en vanaf daar tenen naar de keuken. We waren bang voor het draaien op een licht dus we voelden ons onze weg naar de ijskast. We openden het zorgvuldig gebruik van de binnenkant licht als onze gids. Onze eerste hindernis was de kalkoen die £ 20 gewogen ; niet gemakkelijk om rustig te bewegen. Ik hield de deur openen met mijn rug, terwijl ieder van ons zowel onze armen om het uit te tillen. We waren voorzichtig de pan niet te schrappen als we sleepten hem uit zijn positie. Wat we stoorden &'; t doen was het eens over waar te zetten, terwijl we werkten. Het was donker in de keuken en we couldn &'; t ziet elkaars ogen, dus voor een paar seconden waren we vertrokken met de vogel midden in de lucht. Ik was gefrustreerd omdat ik bang was te spreken op alle. Tenslotte fluisterde ik, “ Verplaats het naar de tafel &"; Met een luide clunking klinkt het op het metalen oppervlak geland. We hebben allebei bevroor voor een paar seconden te denken we hadden gehoord. Toen er niets gebeurde we voorafgegaan aan de andere gerechten uit de weg te verplaatsen. We wisten dat we moesten snel te werken en ervoor gekozen om al het eten op tafel te verlaten. John pakte de Mavrakos en we tenen naar mijn slaapkamer waar ik een zaklamp eerder op de dag had verstopt.

De bruine en witte chocolade doos was verpakt in een laag van cellofaan. Er was een gevouwen flap aan beide uiteinden van de snoep. Ik nam een ​​nagelvijl van mijn moeder &'; s manicure set (ze liet het altijd in mijn kamer in de hoop het op een dag zou ik de zorg voor mijn nagels de manier waarop ze verzorgd voor haar) en voorzichtig bewoog het bestand onder de vouw. Het was vervelend. Ik wist dat ik kon &'; t scheurt het papier en neem de kans om te worden ontdekt. Ik was ook bang Cee zou ontwaken. Weifelende tussen geduld en vrees, opende ik het ene uiteinde van de doorzichtige plastic bekleding. Met mijn rechterhand Ik voorzichtig duwde de doos door tot ik het uit kon trekken, zonder de oppervlakte te storen. Het werkte! We waren “ In zoals Flynn &"; John en ik waren allebei zo opgewonden we konden nauwelijks onze emoties bevatten. Binnen werden drie lagen van heerlijke cacao bruine schildpadden gewoon wachten om te worden gegeten? We pigged! Ik moet gegeten zes zijn door mij. Ik wist &'; t optellen hoeveel mijn broer aten. Wanneer onze verlangens tevreden waren, waren we naar één laag. Oh Oh! Wat nu te doen? Ik zorgvuldig vouwde de twee stukken perkament waarop de lagen waren gescheiden en zet ze in mijn zak. Om de ruimte die ik bekleed de chocolaatjes keurig in rijen te vullen. We daarna terug de Mavrakos om de plastic hoes. We hadden geluk, het gleed recht in. Ik likte de klep en wonder boven wonder is opnieuw vast. Gevoel heel zelfvoldaan we neerkwamen onze stappen en keerde eerst de pralines dan de rest van het voedsel in de koelkast. We gingen elk onze individuele bed en viel in slaap gevoel trots op onszelf.

De volgende morgen iedereen in het huishouden was vroeg. Cee was al neergestreken op zijn troon, de zware metalen stoel aan het eind van de keukentafel. Er was een lege shot glas naast zijn koffie beker. Tegenwoordig houdt hij het grootste deel van zijn tijd grommend en morren onder zijn adem over de twee “ Things, &"; (mijn broer en ik) werd hij gedwongen te hebben in zijn leven. Behoedzaam maakte hij een lijst van de voorgerechten, entr é e, bijgerechten en desserts zonder ooit het maken van oogcontact met ofwel John of me. Hij had het menu op hoofdlijnen georganiseerd. Met grote moeite heb ik geprobeerd om te lezen wat er op Cee &'; s tablet als ik was verzinnen de cranberry salade. Ik was vooral geïnteresseerd in de laatste sectie: D voor desserts. Er was het laatste punt op deze lange wetsvoorstel van het tarief, Mavrakos Chocolate Turtles! Zoals hij altijd zei: “ Sla het beste voor het laatst &"!; Dit was voordat de dagen van mooie truffels toen schildpadden waren de beste aanbod voor een speciale gelegenheid. Jeetje! Ik was bezorgd.
Wat ik genoten van de meest over vakantie in ons huis was het versieren van de eettafel. Mijn moeder wist niet &'; t vertrouwen met het ontwerp en het sinds het was duidelijk voor iedereen dat ik de kunstenaar verliet ze dit deel van de viering voor mij. Ze was de gastronomische en ze wilde haar eten zo mooi mogelijk te worden getoond. Dat ging altijd goed, omdat niemand anders wilde de baan en ik eigenlijk vond het geweldig.
Ik ben begonnen met de tafel. We hadden een oude, versleten, zwaar, mahonie, gedrocht toen opende gehouden twaalf personen. Helaas moest ik Cee &'; s hulp te zetten in de bladeren. Hij slaagde erin om zich op te trekken van zijn zetel in de keuken, omdat ik denk dat hij genoten van wat ik deed met de decoraties. Uit de kast in ons appartement dat de lakens had koos ik een mooie beige gehaakte doek dat mijn tante Letha had gemaakt. Mijn tante had royaal bracht over haar zilverwerk eerder in de week waarin we altijd gewaardeerd. Voor het middelpunt; Ik uitgehold een pompoen, zigzagde de rand, en vulde het met miniatuur papier-m â l é kalebassen die ik van tevoren had gemaakt. Elk doek servet werd gerold en gebonden met een aarde gekleurd lint en overgoten met een gedraaide lint roos. Ik trok de naam van elke gast in kalligrafie op gekleurd papier plakkaten. Gebrand oranje kaarsen, verpakt in vloeipapier uit het jaar daarvoor, ging mijn moeder &'; s zilveren kandelaars. (We hebben nooit brandde kaarsen, ze waren alleen voor decoratie, waardoor het mogelijk is om ze meerdere malen opnieuw te gebruiken voordat ze verdween.) Ik wou dat het instellen van een tafel en de verfraaiing van de eetkamer kon op de hele dag. Ik vind dit veel liever aan het zijn in de overvolle keuken waar de sfeer geleidelijk verslechterde het meer mijn moeder en Cee moest drinken. Meestal begon cocktail uur op 4:00, maar op vakantie begon als de maaltijd werd voorbereid. Met andere woorden, het ging de hele dag
“. KAY! KAY! KAYEEEEEEEE, &"; mijn moeder gilde. “ KOMEN IN HIER! Je zou een taart te maken! Een pompoentaart
“! Je dat &" vertelde me nooit; Zei ik en begon ik een buikpijn. (Ik had zo veel buikpijn in mijn jeugd Ik wou dat ik kon een verwarmingselement dragen onder mijn kleren.) Restaurant “ Waarom denk je dat ik je iets koopt alle ingrediënten voor een pompoentaart als u weren &'; t gaat Maak het? I don &'; t doen taarten! Ik doe taarten &"!; Mijn moeder had al een heerlijke chocolade up-side-down cake voorbereid. Het was waar, haar taarten waren geweldig, maar ik wist niets van de taart bakken en was volledig verrast met haar verzoek. “ Get druk, nog steeds je tijd hebt. Gebruik de kant en klare korst in de vriezer &"; Oh jee, ik was niet &'; t koken en didn &'; t comfortabel in hun keuken te voelen. Als ik lees het recept Ik was opgelucht om te zien dat deze taart wonderbaarlijke wijze zou stollen in de koelkast. Het didn &'; t moet worden gebakken Restaurant “. Maar heb ik genoeg tijd &"?; Ik dacht. Onze gasten waren te wijten aan te komen in drie uur. “ Ach, ik &'; D beter voor gaan &"; Gelukkig is dit leek een eenvoudige methode om een ​​dessert te maken. Ik heb zorgvuldig alle ingrediënten die ik nodig had, plus de juiste gereedschap, en bekleed ze op het aanrecht. Ik moest een paar items stapel op de top van elkaar, want mijn moeder was met behulp van de meeste van de teller ruimte. Ik op school had geleerd om mijn tijd te nemen en zorgvuldig de metingen: 1 kan pompoen (15 oz,.) 4 oz. PHILADELPHIA roomkaas (zacht,) 1 eetlepel. melk, 1 eetlepel. suiker, 1 bad (8 oz.) Cool Whip Whipped Topping, en ga zo maar door. De instructies waren zeer duidelijk, maar ik was een nerveus wrak. Ik deed het beste wat ik kon onder de omstandigheden. . Toen ik klaar was, ik aarzelend evenwicht de taart bord en zet het in de koude koelkast vlakbij de schildpadden
Toen onze gasten begonnen te arriveren rond 05:00 ik serveerden ze hors d &'; oeuvres die bestond uit crème smeerkaas selderij, bestrooid met paprikapoeder, dat ik zelf had gemaakt. Op het moment dacht ik dat was een groot probleem en hield het eten van hen ook. Er was een vijf minuten discours over de juiste uitspraak van de paprika. Was het “ papreeka &"; of “? papraka &"; Dit dreef me noten. Ik kon &'; t schelen. Cee was verantwoordelijk voor de drankjes die gemengde cocktails waren. De drank vloeide rijkelijk en het geluidsniveau toe met elk uur van de partij. Verwacht werd dat mijn broer John en ik de groep van volwassenen met onze gerepeteerd vaudeville routine zou vermaken. Er was een kleine ruimte in de nis tussen de woonkamer en de eetzaal, die we als ons podium. De twee van ons vonden het uitvoeren en dit onze kans om wat aandacht te krijgen van onze familie was. Wat we stoorden &';. T verwachten was wat we er gebeurd die nacht
We zetten onze kostuums en dansten tot jazzy muziek uit onze 78 platenspeler. Het was zo leuk! Ik nam mezelf heel serieus en dacht dat ik de volgende Isadora Duncan. Mijn broer was niet &'; t veel van een danser, maar hij werd rubberen benen opgeroepen voor de manier waarop hij zijn torso als een krakeling kon draaien. We keken altijd uit naar deze familie overwegingen. Ineens Cee begon na te bootsen wat hij bij Vaudevillians Theater had gezien: “ Stap uit het podium, &"; hij schreeuwde. “ Je bent klaar, je bent een heeft-geweest &"; Tegelijkertijd deed alsof hij naar rotte eieren gooien. “ Neem dit jullie twee. Neem deze &";! Van Mijn moeder in eerste instantie keek verbaasd en daarna tot mijn verbazing ook zij begon te schreeuwen. “ Hier is een rotte tomaat &"!; met een theatrale arm gooien gebaar alsof ze werpen van een honkbal. Alle gasten namen deel aan deze improvisatie aan onze horror! We werden verwoest! Zowel John en ik liep naar onze kamer te huilen, terwijl de groep, slurring hun woorden, bijna in koor, belde ons verwend sport. Zo veel voor feesten en leven het met likeur!
Tante Letha kwam naar onze kamer om te proberen en patch dingen. Ze stoorden &'; t deelnemen aan het drama, maar ze was te bang voor mijn moeder en Cee om onze gevoelens te ondersteunen. “ Ze waren gewoon te spelen en een grapje rond, &"; Zij zei. “ Zij stoorden &'; t betekent geen kwaad &"; Ze keek neer op de afgebroken linoleum, schoppen met haar voet, en voegde ze eraan toe, “ Kom terug naar de groep. Het is tijd voor het diner &";.
Noch Johannes noch ik wilde om te kijken naar een van deze mensen die we genoemd familieleden, maar we hadden honger. We vertrokken met tegenzin onze plek op de vloer van onze slaapkamer en nam onze plaats aan de tafel. De kalkoen met alle toeters en bellen zag er spectaculair uit op de kleurrijke tafel. Ik voelde een golf van opwinding voor de rol speelde ik bij het maken van het milieu er zo uitnodigend. Voor een moment dat ik voelde me alsof ik in een andere wereld; een wereld van schoonheid, evenwicht en harmonie. Maar het stoorden &'; t lang duren. Een van de volwassenen zei: “ Oh Letha, isn &'; t dit de sprei die u hebt gemaakt voor tante Martha &"?; Ze verwees naar de prachtige gehaakte tafelkleed ik uit de linnenkast had gekozen. Iedereen keek naar de tafel en onmiddellijk slaakte een brullen van het lachen. Ik had inderdaad de sprei die dikker en hobbeliger dan de meer delicate tafelkleed was geplukt. Ik voelde me verschrikkelijk. Het was niet &'; t grappig om me
merendeel van de maaltijd werd doorgebracht met het geluid van de stilte, met uitzondering van de occasionele lippen smakken van Uncle Joe die het harder het smakken, hoe beter het eten geclaimd.. I don &'; t herinneren Grace te zijn gereciteerd noch heb ik herinner me te danken voor alles. Na het diner we onderbroken voor ten minste een uur voor iedereen om hun hoge bal glazen vullen. Mijn broer en ik gehurkt in een hoek gehannes met een spel kaarten. We droomden van de desserts en couldn &'; t wachten om onze keuze maken. We wisten dat we zouden moeten wachten voor de volwassenen om dronken te krijgen voordat ze wilden de zoetigheden maar stoorden &'; t lang duren Heb Binnenkort zei iemand, “. Waar is dat pompoentaart ik hoorde Kay maakte &"?; Ik was een beetje opgewonden mezelf omdat ik nooit een taart had gemaakt voor vandaag. Cee achtergrondmuziek met “ We hebben ook Jane &'; s heerlijke chocolade up-side-down cake en Mavrako &'; s Turtles &"; Ik hielp mijn tante dragen in de keuzes en terug naar de tafel gingen we. In feite werd mijn mond bijna drenken. Iedereen wilde de taart over mijn moeder &'; s chocoladetaart. Ik keek haar aandachtig, omdat ik niet &'; t wil dat ze voelen mijn dessert kreeg meer aandacht dan haar up-side-down creatie. Ze stoorden &'; t erg te vinden en was bezorgd om de taart te proeven. Mijn hart zonk bij het eerste stukje van het mes. Het was absoluut vloeibaar; het wasn &'; t in de vaste toestand werd verondersteld te zijn. Wat is er gebeurd? I &'; ll nooit zeker weten. T er genoeg tijd in de koelkast, heb ik verkeerd of wasn &' te meten? Iedereen aangedrongen op proberen. Ik kon &'; t geloven wat er daarna gebeurde. De hele familie riep hoe lekker het was, sommigen zelfs zeggen dat het was de beste pompoentaart ze ooit had gegeten. Tegelijkertijd waren ze enthousiast over de taart, Cee was het openen van de doos van de schildpadden. “ Humph, &"; hij zei. “ Zij trekken zeker &'; t geven u hartelijk voor uw geld meer. Zij zijn ongeveer hetzelfde als de prijs van goud. Genieten, hebben een chocolade &"; Zo veel voor feesten en leven het met likeur Restaurant  !;