Gedefinieerd: Theorie en PhD

Theory
Dat &'; s allemaal goed en wel in de praktijk, maar hoe werkt het in theorie

Het is niet genoeg om te weten dat een ding werkt: je moet ook begrijpen hoe en waarom? werkt. De regels van de weg, bijvoorbeeld, bestaan ​​om mensen veilig te houden, maar is het acceptabel om de regels onder bepaalde omstandigheden, zoals wanneer de enige manier om te voorkomen dat te breken? Attened door een tegemoetkomende trein een rood licht lopen. Dit ligt voor de hand, omdat de chauffeurs hebben een grondige kennis van de regels van de weg en de grenzen van de regels.

Volgens General Clausewitz, net als een goed plan, theorie is een leidraad voor actie. Het begeleidt u op de reis en helpt om de weg te wijzen. Het helpt om actie te organiseren. Creatief-denken deskundige Edward de Bono aangeboden een voorbeeld: “ Een twee-vinger typiste met honderden uren van de praktijk is nog steeds een twee-vinger typiste. Een paar uur leren blind typen zou een enorm verschil hebben gemaakt. Het is hetzelfde met denken &";

Maar hoe maak je een theorie te evalueren? Wetenschapsfilosoof Larry Laudan legde uit dat een theorie moet worden beoordeeld door zowel het aantal empirische problemen oplost en hoe goed het past bij de bestaande theorieën. De theorieën van de evolutie en creationisme kan zowel verklaren de empirische probleem van waarom mannen hebben tepels. Maar er is een schrijnend verschil in hoe de twee verklaringen passen met andere theorieën. Evolutie &'; s verklaring geen problemen veroorzaken voor de evolutietheorie, omdat het past naadloos met andere theorieën van de biologie en de menselijke ontwikkeling, die passen bij theorieën van de chemie en fysica, en zo verder. Menselijke embryo's beginnen als vrouwen; pas na enkele weken doet het Y-chromosoom kick in met het creationisme, maar je moet afvragen: sinds de mens is geschapen in God &'; s het, waarom heeft God nodig tepels

PhD
Zoals je vooruitgang te maken.? naar een doel, is het niet noodzakelijk waar de volgende stap vergelijkbaar met de voorgaande stappen zijn. De laatste stap kan onverwacht zijn. In het boek In Pursuit of de PhD, William Bowen en Neil Rudenstine berekend dat minder dan 65 procent van de mensen die PhD-programma's beginnen ze af. Ik denk dat dit resultaat komt mede doordat studenten don &'; t begrijpen van de formele oorzaak van het behalen van een doctoraat. De laatste stap van het proces is een bijdrage te leveren aan de kennis, die in tegenstelling tot de vorige stappen. Basisschool is net als leren een driewieler te rijden. De middelbare school is net als leren fietsen. College is als het leren om een ​​auto te besturen. Een meester &'; s graad is net als leren een race auto te rijden. Studenten denken vaak dat de volgende stap is meer van hetzelfde, net als leren? Y een vliegtuig. Integendeel, de PhD is als het leren om een ​​nieuwe auto te ontwerpen. In plaats van in meer kennis, moet je kennis te maken. Je moet ontdekken (en vervolgens delen met anderen) iets dat niemand ooit heeft gekend.

Referenties
Bowen, W. en N. Rudenstine. 1992. In Pursuit van het promotietraject. Princeton, NJ. Princeton University Press
Clausewitz, C. 1968. Op Oorlog. Vertaald door F. Maude. . Harmondsworth, UK: Penguin
Debono, E. 25 januari 1997. “ Weg met de Bende van Drie &";. The Guardian. Londen vakantie Laudan, L. 1977. Progress en zijn problemen. Naar een theorie van wetenschappelijk Growth. Berkeley. University of California Press

Uittreksel uit duurzame bijdrage: Hoe denken, plannen, en Act Zinvol werk te volbrengen door Tad Waddington. Voor meer informatie, ga naar http://www.lastingcontribution.com
.