Emily & Isable: Literaire Heldinnen in Dreams

Emily en Isabel. Literaire Heldinnen in Dreams

Dreaming of wakker, we zien alleen evenementen die van betekenis zijn voor ons

— Jane Roberts

Emily

Veel vrouwen schrijvers die ik ken, en niet alleen die van mijn generatie, nog steeds moeite met het geven van zichzelf toestemming om te schrijven, wat neerkomt op toestemming om te geloven in zichzelf. It &'; s waar diegenen van ons die van leeftijd in de jaren zestig en zeventig met de motieven van de bevrijding kwam, zag er nog steeds voor mannen om ze te voltooien, en we vroegen ons af of we echt onze waarheid kon spreken. Sinds ik was gefascineerd door mijn dromen en wist dat ik vond het intimiderend om te concurreren met mannen, ik hoopte meer vertrouwen en moed door de Jungiaanse psychotherapie krijgen. Een droom die ik had tijdens mijn onderzoek verbaasde me met zijn triest maar heilige schoonheid. Het toonde me hoe ik ernaar streefde om te geloven Ik had talent om poëzie te schrijven, maar onbewust geïdentificeerd mezelf met opoffering, zelfs martelaarschap

Op het moment van de droom die ik had gelezen Judith Farr &';. S biografie van Emily Dickinson. Emily had een arrogante vader wie ze bedoeld als “ Vesuvius at Home, &"; maar ondanks hem, ze wilde haar werk presenteren aan de wereld. Echter, ruim voor het einde van haar leven als de meesten van ons weten, Dickinson was bijna een kluizenaar. Ze trok zich terug in haar kamer gekleed in haar witte jurk, het schrijven van haar poëzie, poëzie is vaak geschreven, in eenzaamheid. Ze blijven proberen om de aandacht van de redactie te krijgen en hield het verzenden van haar werk aan haar mentor in The Atlantic Monthly.

Ik geloof dat toen had ze een gevoel van haar eigen genialiteit en uiteindelijk verzoend zich met de omstandigheden die haar gehouden van het maken van haar stempel op haar Victoriaanse wereld. Misschien wist ze hoe ver vooruit van haar tijd was ze. Na haar dood en haar 1789 gedichten werden ontdekt zo mooi verpakt, en misschien bewust voorbereid voor publicatie, natuurlijk, was ze op de juiste wijze, als postuum, bewonderd, bestudeerd en geprezen. Haar raadselachtige innerlijke leven is een onderwerp voor wetenschappers sindsdien.

Eerder in haar leven Emily gedichten naar Samuel Bowles, de redacteur van The Springfield Republiek had ingediend. Niet alleen heeft hij hen verwerpen, maar Bowles ontmoedigd haar van het schrijven van poëzie helemaal. Ze heeft ook correspondeerde met T.W. Higgison, de redacteur van The Atlantic in Boston, die een soort vriend werd aan haar. Higgison was totaal verward, zo geïntrigeerd door haar schrijven. Geboeid, maar verdacht van haar innovaties, haar schuine rijmen, haar onconventionele interpunctie, hij voorzichtig begon een briefwisseling met haar. Haar brieven waren vooral terughoudend en weergegeven haar nieuwsgierig originaliteit. Higgison en anderen die wel een kans om te voldoen aan haar sociaal zijn allemaal geattesteerd aan de ondraaglijke intensiteit van haar persoonlijkheid.

Het is duidelijk dat Emily was gewond emotioneel door iemand met wie ze verliefd eventueel op was gevallen, een reis voor een bezoek aan familie vrienden in Philadelphia of een bezoeker van haar huis, waar haar vader, een senator, vermaakt vaak verschillende hoogwaardigheidsbekleders. Het lijkt ze overeen met deze man, en er zijn verschillende betoverende brieven waar ze behandelt hem als “ Meester &"; en vertelt hem van haar gevoelens vaak in gedempte grappen en terughoudende houding: “ I en' ve kreeg een tomahawk in mijn zijde, maar dat don &'; t kwetsen veel &";. Onderwijzen van haar werk en het lezen van haar brieven ongetwijfeld uitgelokt mijn droom. Wie “ Meester &"; echt was en wat projecties hij uitgenodigd, het was Emily &'; s koket, half-klagend, zelfspot dat de rechtse hoek voor mijn bewusteloos was. En ik had problemen met mijn eigen groter-dan-leven vader en

Ik was in een kunstmuseum in mijn droom en sloeg een hoek in een ruimte waar er een grote, prachtige, “. Albast &"; (een van Emily &'; s woorden) standbeeld van Emily Dickinson gekruisigd op een kruis. Ze was gedeeltelijk in leven, maar ook een standbeeld, dat wil zeggen om te zeggen, “ bevroren &"; in steen. In de droom neem ik haar van het kruis en houdt haar in mijn armen met grote compassie en liefde.

In ontzag van het beeld in mijn droom, liet ik door een lokale katholieke kerk om te kijken naar de stations van het kruis. Ik wist dat de droom heeft de houding van Michelangelo &'; s Pieta en dat een van de stations weerspiegelt dat imago. Interessant, het is de dertiende station waar Christus is genomen naar beneden en gehouden in de armen van zijn moeder, die overeenkwam met het beeld in mijn droom. De droom in de periode in mijn therapie toen mijn analist Noni, had me vragen over de nummers dertien en veertien die bleef te zien zijn in mijn dromen was gekomen. Mijn eigen familie trauma gebeurde toen ik dertien en veertien en mijn vader had een storing. De adolescentie is een uitdagende tijd voor de meesten van ons en ik herinner overweldigende emotionele beroering in antwoord op mijn vader &'; s emotionele beroering. Een paar jaar later overleed mijn vader plotseling en een psychologisch complex, mijn ingewikkelde relatie met het opoosite geslacht, werd geboren in die tijd

Na de droom, schreef ik een gedicht met behulp van enkele van Emily &';. S taal haar brieven aan van “ Meester &"; Sommige gedichten waren gericht om zo goed beheersen. Zijn specifieke identiteit is nooit met zekerheid bekend, hoewel de meeste critici noemen de gehuwde dominee Charles Wadsworth. Emily &'; s drie beroemde brieven tot Master omvatten zinnen gebroken met streepjes. Net als in haar gedichten, de stijl is buiten haar era, bijna hedendaagse, haar methode stompe, en haar betekenissen schuin. Toch kunnen we herkennen uit het uittreksel onder de stem van iemand die lijdt aan afgewezen uitingen van liefde:; Master- &mdash

God mij &mdash gemaakt; didn &'; t zijn — mezelf. I don &'; t weet hoe

het werd gedaan. Hij bouwde het hart in mij — Bye en bye deze ontgroeide me –

en als de kleine moeder –. Met de grote kind ik moe hield hem

Ik heb gehoord van een ding genaamd “ Redemption &"; — waarin mannen en

vrouwen rustte. U herinner me dat ik je vroeg om het — je iets anders gaf me

Ik vergat de Verlossing en was moe –. Niet meer — ben ouder — vanavond, Meester — maar de liefde is hetzelfde — zo zijn de maan en de halve maan. . . (Farr 204)

Heeft u het hart in je borst — Sir — is in te stellen als de mijne — een beetje

links – heeft hij het voorgevoel — als het wakker in de nacht- misschien-zelf

om het-een tamboerijn is it — zichzelf om het een tune? (Farr 212)

Net als veel van haar lezers, ik vond de brieven puzzelen, mooi, verontrustend en hartverscheurend. En ik was onder de indruk van het beeld in mijn droom van de gladde witte structuur, de sobere schoonheid. Bovendien is de dramatische verklaring van een “ gekruisigd vrouw &"; dichter verbaasde me tot de kern. Mijn droom leek Dickinson vermengen met Jezus Christus. De droom gaf me een diep respect voor de ingenieuze wijze waarop het menselijk onbewuste samen zullen trekken de combinaties van diverse gegevens en regelen suggestieve symbolen. Ik besefte dat het onbewuste vaak overdrijft om onze aandacht te krijgen, maar ik heb er nooit aan getwijfeld dat mijn onderbewustzijn wist zo veel meer dan ik deed en dat het had veel om me te leren.

Herwerken de beelden in de intuïtieve act van het schrijven van de gedicht hielp me ze bewust. Ik kon compassie voor die gevoelens te hebben en dan verder weg van het martelaarschap waarmee ik onbewust geïdentificeerd. Na de droom, mijn eigen gedicht kwam op eigen gemakkelijk en boden me opluchting en tevredenheid. Het werd een gemaakt ding buiten mij, in plaats van ziek gevoelens etterende binnen.

Bewust, ik had nooit gedacht van mezelf enten op Emily Dickinson. Ze heeft een moeilijke dichter voor mij altijd geweest; Ik voelde haar gedichten waren vaak over mijn hoofd. Wat deze droom deed was ervoor kiezen om de grootte van mijn ambitie stel en laat zien hoe ik me voelde over mijn relatie met mijn vader en de andere mannen in mijn leven. Het schrijven van het gedicht hielp me los deze slachtoffer oordelen. Ik wilde haar eigen taal in mijn gedicht en de lezer vertrouwd met haar werk de flarden van haar brieven en een aantal woordenschat van haar gedichten herkennen:

I Dream De Passie van Emily

Na de Meester Brieven

In het museum

onder grote basiliek —.

de kruisiging van Emily Dickinson

Ik til haar af

haar albasten kruis,

een beeld van de Kerk &'; s 13e station

Houd de kleine-uitgebeend winterkoninkje

van haar lichaam in mijn armen,

we. vormen een bleke Pieta.

Via een gat

in haar witte jurk

wanneer het bewijsmateriaal van de speer zou zijn,

mijn vingers vinden de wond

Master &';. s tomahawk

En ik weet wit voedsel, weet

wat werd geofferd

voor de gedichten gebonden

in bundels, opgegraven

van de vader &';. s huis

Ik til haar gevallen hand

lees de palm,

infinity &'; s potlood,

belofte omtrek

nog komen. Losse

onder haar bruidssluier,

de sherry-gekleurd haar

passeert de kroon

boterbloemen en madeliefjes.

Haar hart is ingesteld

linksonder

net zoals ze zei —.

een volle maan

vouwen van een halve maan

maar de liefde is het zelfde

Emily &';. s poëzie is kosmisch, bezig met hoger bewustzijn, de dood en transcendentie. In een puriteinse tijdperk, meed ze geïnstitutionaliseerde religie openlijk en toch haar gevoeligheid is geheel geestelijk. Ik denk dat tegen het einde van haar leven begreep ze dat ze was haar tijd vooruit. Veel lezers zijn betoverd door haar verbijsterend woorden en ik kan van &'; t vordering volledig te begrijpen veel van haar gedichten. Toch &'; s als de taal en vormen samen iets voorbij woorden te creëren en we zijn gevestigd op de gedichten over en herlezen. Verschillende gedichten leidt me om te vermoeden dat ze had handel met andere afmetingen en zintuiglijke toegang tot de geestelijke wereld.

Ik had met Emily onbewust geïdentificeerd. Hoewel we leefden in verschillende eeuwen, onze rol als vrouw remde ons. Emily was oneindig meer briljante, getalenteerde en mysterieuze dan ik. Maar mijn onbewuste koos een aantal van haar houding als een zelfreflectie. Ik was vereerd te zijn begiftigd met deze droom, geëerd door zijn verbluffende visuele, en het feit dat ik weet dat alle beelden in de droom zijn aspecten van mijzelf, mijn onbewuste projecties evenals mijn ego, blijft. Dat ik de gekruisigde was een concept dat ik begrepen. Maar er was ook de boodschap die ik de neiging om mijn eigen stervende zelf, hield haar in mijn armen, dus te spreken, wat een verklaring kan zijn geweest over op zoek naar therapie en ter ere van mijn onbewuste roeping.

Isabel Archer

Zowel in en uit de analyse, heb ik had vooruitziend dromen. Eén van deze dromen duurde drie jaar relevante bewijzen. Het boggled mijn intelligentie en gooide mijn linkerhersenhelft voor een lus te doorgronden hoe mijn onbewuste registreerde de betekenis van deze droom toen het echte leven de omstandigheden nog niet gespeeld had het uit. Bovendien lijkt het geheel bij toeval ontdekte ik dat de droom &'; s openbaring. Ik heb mijn analist te bedanken voor haar advies. Hier is de droom:

I &'; m werken achter de balie bij mijn boekhandel. Een klant

heeft gevraagd dat ik in een grote kunstboek dat &'; s op het display

op één van de hogere schappen. Ik sta op de kruk en neer til de

boek. Hij weegt een ton — is zwaar en groot, ongeveer twee voeten vierkante

Toen ik leg het op de toonbank ik het zie is “. Het portret van een Dame &"; door

Henry James. Het heeft een foto op de cover die ik herken uit de Penguin

Edition paperback, dat is een mooi schilderij van een vrouw door

John Singer Sargent. De klant wil om het te kopen. Ik merk het boek

kost $ 14,00.

Ik dacht dat de droom was gewoon dag residu omdat ik een doos van pinguïn Clasics de dag ervoor hadden uitgepakt. Als ik hen was rekken, ik bewonderde de vele klassieke en moderne schilderijen, die de serie &'; redacteuren hebben ervoor gekozen om te repliceren op hun covers. Mijn analist, Noni, legde me uit dat zelfs “ dag residu, &"; of het alledaagse brom-drum banaliteit van ons dagelijks leven, die later verschijnt in onze dromen, is speciaal geselecteerd door het onbewuste, niet als gevolg van het &'; s recente optreden maar voor zijn symbolische inhoud

We waren niet verbaasd. om te zien dat het boek kost $ 14, zoals de nummers dertien en veertien waren weergegeven in mijn dromen nu al een tijdje en is verbonden met de leeftijd was ik tijdens mijn puber trauma. Het prijskaartje van het boek in de droom was niet logisch, als een grote kunstboek is meestal veel meer dan $ 14,00. (Dit was jaren voordat ik was vertrouwd met Barnes & Noble &'; s resten.) Noni vroeg of ik James &' had gelezen; roman, The Portrait of a Lady. Ik had het niet. Onze sessie tijd was; Ik stond te vertrekken. Als ze liep ik naar de deur, zeer rustig en terloops, stelde ze dat ik het boek gelezen.

De volgende dag nam ik het mee naar huis. Alle vijfhonderd iets kleine lettertjes pagina's met de prachtig serpentine, James zagen zinnen die op en één ging, clausule na clausule zoals ingewikkelde wijnstokken met een Engels landhuis. Het kostte me ongeveer een maand om te lezen en ik deed liefdesverhaal over Isabel Archer, een jonge — als naïef — rijke Amerikaanse vrouw die naar Europa komt om haar familie te zien en uiteindelijk trouwt met een Italiaanse man zonder geld om een ​​back-up van zijn adellijke titel. Isabel ontdekt aan het einde van het verhaal dat haar man en de vrouw die Isabel &' geworden; s beste vriend had een intieme relatie en hebben haar in de ondersteuning van hun kind misleid. Isabel is zowel nadenkend en avontuurlijk. Ze neemt een risico trouwen dit moreel twijfelachtige man en eindigt heel ongelukkig. Zodra ze beseft dat ze is gemanipuleerd, moet ze beslissen hoe te reageren. Zij handhaaft haar waardigheid en men ervan uitgaat op het einde, hoewel ze begrijpt haar fout bij het kiezen van deze ongelukkige huwelijk, verzoent zij zich aan haar lot, of met andere woorden, in haar tijd en plaats, gedraagt ​​zich als een respectabele “. Lady &";

Ik kon niets in de situatie van het verhaal te verhouden tot mezelf, behalve voor bepaalde kenmerken in Isabel &' vinden; s persoonlijkheid, haar Pollyanna houding van vertrouwen in anderen en de reikwijdte van haar psychologische zelf-indringende. Ze is verwoest door haar dubbel verraad, maar haar wil en enkele diepe, resterende vertrouwen, helpt haar te gaan.

Noni en ik kon nergens heen met de droom. Maar vreemd genoeg, drie jaar later, een bekentenis van mijn beste vriend stelde vreemde parallellen met de roman. Ook ik had bedrogen, maar de voorkeur aan vooruit in plaats van terug te kijken. Ik was niet meer in therapie hoewel ik belde Noni om haar te vertellen. Ik was al gescheiden en op mijn eigen, en het zien van dat ik niet opgesloten in de negentiende eeuw, zoals Isabel, had ik de situatie die mij had verraden ontsnapt. Ik was boos echter dat wederom, zoals het ontdekken van de ware omstandigheden achter mijn vader &'; s voortijdige dood, ik de waarheid over iets over mij, dat was met opzet van mij hield geleerd door de twee mensen met wie ik was het dichtst in de tijd. Toen mijn woede verdampt, als voor mij woede onvermijdelijk doet, ik veronderstel dat je zou kunnen zeggen dat ik bleef een “ lady &"; door mijn vergeven verraders. Maar dit incident energie me en gemotiveerd mijn beslissing uit de kleine stad sfeer van Maine naar Boston te verhuizen

Er is een lange scene in James &'; roman waarin Isabel wordt alleen bij het vuur zitten en denken door haar hachelijke situatie.

: jaar eerder had ik deze passage in mijn boek onderstreept. . . zij moet op een dag weer gelukkig. Het kon &'; t worden

ze was om alleen te leven te lijden; Om alleen te leven te lijden – alleen voor de
voelen

verwonding van het leven herhaald en uitgebreid – leek het haar dat ze te
was

waardevol, ook in staat, want dat

—. Henry James

Ik betwijfel of ik bewust was in verband Isabel en mezelf op het moment ik gemerkt dat de tekst, maar het &'; s mogelijk werd ik aangetrokken tot het idee van het psychologisch bewegen op vanuit een positie van letsel. Wat ik vond de meeste echt bizar dan — was dat mijn onderbewustzijn wist te leveren tot de informatie die zij had heel subtiel lang opgeslagen voordat de feiten duidelijk werd. Tegenwoordig trekken I &'; t vinden het idee helemaal vreemd. Ik heb nog steeds onder de indruk van de onpersoonlijke, onbewuste psyche en de wikepediac specificiteit.

Het lijkt erop dat het onbewuste zich voorbij ons concept van lineaire tijd. Athe kleine verborgen deur in de diepste en meest intieme heiligdom van de ziel, die opent met die oeroude kosmische nacht die ziel log was voordat er bewust ego en ziel zijn veel verder dan wat een bewuste ego; Jung zich zelfs de droom &ldquo gedefinieerd . &" ooit zou kunnen bereiken; Dit citaat bevestigt voor mij wat ik al vermoedde, dat met de juiste inductie, onze bewuste intuïtie kan de toegang tot informatie buiten onze gebruikelijke grenzen te hebben. Mijn fascinatie voor de onbewuste kennis die we bezitten bleef groeien. Bij deelname aan een training droom groep, ontdekte ik dat de methoden die toegang zou vergemakkelijken.

********

Ik vind dromen en gedichten vergelijkbaar in die zin dat zij beide gebruik maken van onbewuste materiaal. We worden vaak verward waarom we een bepaalde droom zou dromen, maar als we voelen ons onderdrukt emotionele kennis, kunnen we ons begrip van het onbewuste te verdiepen.

Als we schrijven van poëzie, plaatsen we onszelf in een theta hersenen staat waar het onbewuste zich voordoet en helpt ons “ hoort &"; de woorden. Vaak trekken we &'; t weten waar we naartoe gaan en zijn verrast door wat we zeggen. Na een aantal wissels, kunnen we dan werken van het materiaal met onze linker hersenhelft, het vinden van de juiste vorm voor het gedicht, zodat het levert haar boodschap op een manier die lijkt te parafrase ontwijken. Gedichten spreken zodat bepaalde woorden en hun nuances wrijven tegen elkaar, zodat het gevoel te ontstaan ​​in de lezer. Literaire dromen bieden een heel ander lichaam van betekenis te kampen met. Ik kon &'; t hebben een van deze dromen gewild. Maar door alleen hun referenties, brachten ze me dieper verbindingen naar mezelf

Referenties:.

Farr, Judith, De Passie van Emily Dickinson. Cambridge: Harvard University Press, 1992.

James, Henry, The Portrait of a Lady. New York:. Modern Library Paperback Edition, 2002.